سومین نبی خدا اولین پیامبر در ایران

حضرت انوش علیه السلام سومین پیامبر الهی اولین کسی بود که درخت خرما نشاند و زراعت کرد .

حضرت انوش علیه السلام در زمان حیات حضرت آدم ابوالبشر علیه السلام به دنیا آمد .    حضرت شیث علیه السلام دومین پیامبر الهی بود ، ایشان هنگامی که مرگ خود را نزدیک دید فرزندش حضرت انوش علیه السلام را وصی خود گردانید . و او را از نوری که به هنگام تولد به وی منتقل شده است – یعنی نور پیامبر خاتم صلی الله علیه وآله و سلم که از نسل او به دنیا خواهد آمد - آگاه نمود و او را فرمان داد که فرزندانش را از این افتخار و شرف که از بزرگی به دیگر و از نسلی به نسل دیگر منتقل خواهد شد آگاه کند .

در کتاب تاریخ مسعودی آمده است : حضرت انوش (ع) اولین کسی بود که به کمک و راهنمائی حضرت جبرائیل (ع) درخت خرما کشت نمودند .

در تاریخ یعقوبی آمده است :

حضرت انوش علیه السلام  فرزند حضرت شیث علیه السلام  ، بعد از پدر وصی و جانشین وی در امر نبوت و راهنمائی و هدایت بشر شد و وارد کشور ایران گردید و به هدایت خلق پرداخت و به حفظ و نگهداری مفاد وصیت پدر و جدش بزرگوارش برخاست . او به نیکوترین وجهی خدا را بندگی و عبادت کرد ، و قومش را نیز فرمان داد تا به نحو احسن خدای را عبادت کنند .

حضرت انوش علیه السلام در دو هزار و 864 سال پیش از میلاد سر انجام در سن ٩٠۵ سالگی بدرود حیات گفت . و در قلعه فهران ( شهر قهدریجان ٢٠ کیلومتری اصفهان ) بدرود حیات گفت ، شهر فهران در زمان خود یکی از شهرهای بزرگ و یکی از مراکز تجارت نیز بوده است و رشته کوههای اطراف این شهر به نام رشته کوههای فهران معروف می باشد .

ضمناً در منابع ، کتابها و سایتهای ایرانی عمر حضرت انوش (ع) ٩۵٠ تا 965 سال تخمین شده ولی بر اساس منابع موجود در ایران عمر ایشان همان 965 سال می باشد .

جواد الائمه (ع)

میلاد با سعادت باب الحوائج امام محمد تقی جواد الائمه (ع) را به محضر مبارک پدر گرانقدرش امام رضا (ع) و پسز بزرگوارش مهدی موعود امام زمان (عج) و عموم شیعیان و شیفتگان آن حضرت تبریک و تهنیت می گویم .

امام جواد (ع) فرمودند : سه چیز است که رضوان خداوند متعال را به بنده میرساند : 1 ـ زیادى استغفار

2 ـ نرم خو بودن  3 ـ و زیادى صدقه . و سه چیز است که هر کس آن را مراعات کند ، پشیمان نشود :

1 ـ ترک نمودن عجله  2 ـ  مشورت کردن  3 ـ  و به هنگام تصمیم ، توکّل بر خدا نمودن    

حجاب

خواهر عزیزم حجاب ، زینت تو می باشد

قرآن کریم می فرماید :

یا ایهاالنبی قل لازواجک و بناتک و نساءالمومنین یدنین علیهن من جلابیبهن ذلک ادنی ان یعرفن فلا یوذین و کان الله غفورا رحیما

 « ای پیامبر ،  به زنان و دخترانت و نیز به زنان مومنین بگو خود را بپوشانند تا شناخته شوند و مورد اذیت قرار نگیرند .  و خداوند بخشنده مهربان است » .

( سوره احزاب آیه 59 )

یا اباصالح

به تو می اندیشم ای همه خوبیها 

 

ولادت امیرالمومنین حضرت علی (ع)

 میلادت ای امیر مومنان و ای مصدر اخلاق عظیم الهی ای علی جان مبارکباد . 

 میلاد امیرالمومنین حضرت علی (ع) و روز پدر را به عموم شیعیان جهان تبریک می گویم

 تمام اهالی آسمان و ملکوت خداوند، برای عرض تهنیت فرود می آمدند و دسته دسته، پرچمی از نور را همراهی می کردند که بر آن ، اسامی مبارک و القاب حضرت مولا نوشته شده بود:
یا عَلیّ المرتضی، یا امیرَ المُۆمِنین، یا وارِثَ المُرسَلین، یا سَیِّدِ الوَصیِین، یا حُجَةَ ربِّ العالَمین، یا قآئِدَ الْغُرِّ المُحَجِّلینَ، یا آیَة الکُبری و النبأ العظیم... و تمامی فرشتگان، مسرور از این لحظات نورانی، برق نگاه کودکانه اش را به تماشا ایستاده بودند.
در نگاه کودکانه اش، برقی دیده می شد، از جنس آسمان؛ از جنس اِنّی اَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُون! نگاهی که ما شاء اللّه ُ و تَبارَکَ اللّه ُ (جلّ جَلاله) از آن می تراوید!
نگاهی که حتی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را به تسبیح خداوند، وا می داشت!
نگاهی که حتی صدیقه کبری، فاطمه زهرا علیهاالسلام را به آرامش می خواند!
نگاهی که یتیمان کوفه به آن عادت کرده بودند! نگاهی که پیرمرد نابینای خرابه نشین، از احساس آن لذّت می برد! نگاهی که مالک اشتر را به خلسه های عارفانه می سپرد!
نگاهی که تمام معارف الهی را در جام صبرِ امام حسن علیه السلام می ریخت!
نگاهی که مایه صبر زینب علیهاالسلام و باعث شجاعت اباعبداللّه علیه السلام بود!
... و نگاهی که مفهوم مهربانی بود و مصداق بهشتِ "دارالسلام"؛ و این برق محبت، حتی در میدان جنگ هم از نگاه حضرت مولا محو نمی شد.
عطر "امامت"، تمام فضای آسمان و زمین را معطّر کرده بود و عطری که از "کعبه" تا "نجف"، پروانگان عاشق را مست رایحه خود می کند و سحرگاهان، از مسجد کوفه به مشام جان می رسد!
مولاجان! حیدر کرّار! با تمام ارادت، تو را می خوانیم:
اَلسَّلامُ عَلَی اَلشَّجَرَةِ اَلنَّبَوِیَةِ وَ الدَّوْحَةِ الْهاشِمیةِ الْمُضیئَةِ الْمُثْمِرَةِ بِالنُبُوِّةِ الْمُۆنِقَةِ بِالْأَمامَةِ ...
درود بر تو ای شجره طیبه نبوت و گُلبنِ آل هاشم، که با نور پرثمر و درخشان نبوّت و گل و ریحان های امامت، آراسته شده ای...
اَلسلامُ عَلیک و عَلی اَهلِ بَیتِکَ الطَّیِبینَ الطَّاهرینْ.
درود بر تو و بر اهل بیت پاک و پاکیزه تو باد!
حضرت على(ع) در روز جمعه سیزدهم رجب سال سی ام عام الفیل در شهر مکه و در خانه خدا به دنیا آمد. پدر آن حضرت ابوطالب فرزند عبدالمطلب بن ‌هاشم و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود. بنابراین آن حضرت از هر دو طرف هاشمى نسب است و این خاندان در فضایل اخلاقی و صفات والای انسانی در میان عرب و قریش، زبان زد بوده و شجاعت و تیزهوشی و زیرکی، از امتیازات آنها به شمار می رفت و همه این فضایل، در حد اعلای خود به علی بن ابیطالب به ارث رسید.
اسرار نماز در کلام امیر مومنان علی علیه السلام
جابر بن عبدالله انصارى گوید: روزى به همراه مولاى متّقیان، امام على (ع) بودم، شخصى را دیدیم که مشغول نماز است، حضرت به او خطاب کرد و فرمود: آیا معنا و مفهوم نماز را مى‌دانى که چگونه و براى چه مى‌باشد؟
اظهار داشت: آیا براى نماز مفهومى غیر از عبادت هم هست؟
حضرت فرمود: آرى، به حقّ آن کسى که محمّد (ص) را به نبوّت مبعوث گردانید، نماز داراى تأویل و مفهومى است که تمام معناى عبودیّت در آن خواهد بود.
آن شخص عرض کرد: پس مرا تعلیم فرما.
امام فرمود: معنا و مفهوم اولین تکبیر آن است که خداوند، سبحان و منزّه است از این که داراى قیام و قعود باشد.
دومین تکبیر یعنى؛ خداوند موصوف به حرکت و سکون نمى‌باشد.
سومین تکبیر یعنى؛ نمى‌توان خداوند را به جسمى تشبیه کرد.
چهارمین تکبیر یعنى؛ چیزى بر خداوند عارض نمى‌شود.
پنجمین تکبیر مفهومش آن است که خداوند، نه محلّ خاصى دارد و نه چیزى در او حلول مى‌کند.
ششمین تکبیر معنایش این است که زوال و انتقال و نیز تغییر و تحوّل براى خداوند مفهومى ندارد.
و هفتمین تکبیر یعنى؛ بدان که خداوند سبحان همچون دیگر اجسام، داراى أبعاد و جوارح نیست.
سپس در ادامه فرمایش خود فرمود:
معناى رکوع آن است که مى‌گویى: خداوندا! من به تو ایمان آورده‌ام و از آن دست بر نمى‌دارم، گرچه گردنم زده شود.
و چون سر از رکوع بر مى‌دارى و مى‌گوئى: «سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ الحَمْدلله ربّ العالمین» یعنى؛ خداوندا! تو مرا از عدم به وجود آورده‌اى و من چیزى نبوده و نیستم، پس هستى مطلق تویى.
و هنگامى که سر بر سجده فرود آورى، گویى: خداوندا! مرا از خاک آفریده‌اى؛ و سر بلند کردن از سجده یعنى؛ مرا از خاک خارج گردانده‌اى.
و همین که دومین بار سر بر سجده گذارى یعنى؛ خداوندا! تو مرا در درون خاک بر مى‌گردانى؛
و چون سر بلند کنى گویى: و مرا از درون همین خاک در روز قیامت براى بررسى اعمال خارج مى‌گردانى.
و مفهوم تشهّد، تجدید عهد و میثاق و اعتقاد به وحدانیّت خداوند؛ و نیز شهادت بر نبوّت حضرت رسول و ولایت اهل‌بیت او علیهم صلوات الله مى‌باشد.
و معناى سلام، ترحّم و سلامتى از طرف خداوند بر بنده نمازگزار است، که در واقع ایمنى از عذاب قیامت باشد.